Knelpuntenbrief LCR: 'Burgers kunnen niet altijd overzien waar ze aan toe zijn'

De LCR ziet vier belangrijke knelpunten. Ten eerste de kwestie van gezinnen die aanvulling krijgen via de Toeslagenwet zodat ze niet onder het bestaansminimum zouden moeten zakken. Door regels voor toeslagen en belastingen die elkaar tegenwerken komen zij uiteindelijk wel onder het sociaal minimum uit. 

Het volgende knelpunt gaat over de aanvraag van een voorschot voor iedereen die wacht op de beoordeling van een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Wie in deze loonloze periode geen voorschot aanvraagt en daar ook niet op wordt gewezen, kan te maken hebben met een lagere berekening van het inkomen. Daarover wordt uiteindelijk weer de WIA-uitkering bepaald. Mensen die voor een langere periode (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt zijn, missen zo één maand (of in sommige gevallen zelfs meerdere maanden) inkomen voor de hele periode dat zij arbeidsongeschikt zijn. De LCR heeft als oplossing voorgesteld om een voorschot automatisch te verstrekken of in elk geval aanvragers hierop te wijzen. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) heeft in de brief aan de Tweede Kamer bevestigd dat dit een oplossing zou kunnen zijn.

Al eerder heeft de LCR gewezen op problemen met de vrijwilligersvergoeding. Na het publiceren van het signaal van de LCR zijn Kamervragen gesteld en beantwoord. Wat opvalt in deze antwoorden is dat burgers nog altijd te maken hebben met de administratieve rompslomp. Gemeenten moeten meer voorlichting geven. Terwijl zij juist de gevolgen onvoldoende kunnen overzien. Voorlichting alleen is volgens de LCR geen structurele oplossing. Ook telt de Belastingdienst nog steeds onkostenvergoeding en vergoeding voor inzet bij elkaar op. Hierdoor blijft de regeling erg gevoelig voor onvoorziene verrekeningen voor de burger.

Een laatste punt is ingewikkeld. Tot voor kort werden medewerkers in de persoonlijke dienstverlening uitgesloten van een werkloosheidsuitkering. Inmiddels ligt er een gerechtelijke uitspraak waarin is gesteld dat dit een indirecte discriminatie van vrouwen is omdat 95% van de hulpverleners aan huis vrouw is. Dit is belangrijk voor de medewerkers, maar ook voor de uitvoering als er wel uitkeringen moeten worden verstrekt waarvoor geen premies zijn afgedragen.