Bij inburgering niet betuttelen en kijken naar doenvermogen

De LCR vestigt de aandacht op de punten onderwijsroute, inburgeringstermijn, onderscheid statushouders en overige migranten, ontzorgen en kinderopvang. De onderwijsroute staat alleen open voor statushouders tot 28 jaar. Dat vindt de LCR te beperkt omdat er een financiële drempel wordt opgeworpen voor het volgen van onderwijs.  Mensen die ouder zijn dan 28 moeten deze route zelf betalen.

De termijn om in te burgeren blijft drie jaar met een verlengingsmogelijkheid tot twee jaar. Dat is te beperkt als er sprake is van analfabetisme. De termijn zou meer op maat vastgesteld moeten worden. Het onderscheid tussen statushouders en (gezins-)migranten vindt de LCR niet wenselijk: de ene groep krijgt begeleiding, de andere moet het zelf maar uitzoeken en moet zijn inburgering ook zelf betalen. Het risico dat hierdoor schulden ontstaan, is levensgroot aanwezig.

Het ontzorgen vindt de LCR veel te ver gaan als dat betekent dat direct van de bijstandsuitkering de vaste lasten en premie van de zorgverzekering worden ingehouden. Er is geen sprake van begeleiding voor financiële zelfredzaamheid waardoor iemand weinig inzicht krijgt in de eigen financiën. Hulp bieden zou dan ook een betere oplossing zijn, dan de verantwoordelijkheid uit handen nemen.

Tenslotte wijst de LCR erop dat het een goede ontwikkeling zou zijn als de Wet kinderopvang dusdanig wordt aangepast dat inburgeringsplichtigen er gratis gebruik van kunnen maken. Alleen dan kunnen zij voldoen aan de eisen van de inburgering.