Blog Fatma Koşer Kaya: Thuisloos
Dit is Simone de Bruijn. Zij zit namens Mind (belangenvereniging voor mensen met psychische kwetsbaarheid) als vrijwilliger in de Raad van de LCR. Haar verhaal begint met het overlijden van haar partner in 2019. Het was vlak voor kerst. Simone vertelt hierover: ‘Ik raakte van het ene op het andere moment dakloos, omdat ik geen erfgenaam was en het waarschijnlijk beter had moeten regelen. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd. De bejegening liet ook vaak te wensen over.’
Zij voelde zich, zoals ze zelf omschrijft, een asielzoeker in eigen land, maar dan een met verblijfsvergunning: ‘Regels die ik niet kon begrijpen waardoor vrienden mij niet durfden op te vangen. Zij waren dan weer bang om daar problemen mee te krijgen: korting op uitkering, toeslagen kwijt misschien wel deurwaarders aan de deur. Ik stond continu in de overlevingsstand en kon niet rouwen.’ Haar kosten rezen de pan uit, zorgkosten, reiskosten maar ook verblijfkosten bij degene bij wie ze kon slapen, vaak op de bank. Inschrijfkosten voor diverse lugubere woningsites. Ze kreeg een anti-kraakwoning aangeboden waar zij borg en huur moest betalen. ‘Kosten? 700 euro! En dat had ik niet en moest ik weer lenen. Ik moest ook een contract tekenen. Wanneer het pand gesloopt werd, had ik geen recht op een andere woning.’
Gelukkig kreeg zij uiteindelijk een woning. Waarschijnlijk door goede contacten die zij in het verleden had opgebouwd, bij onder meer Mind en de LCR. Ze denkt nu: ‘Wat als ik dat niet had gehad? Zou ik hier dan nog staan? Ik denk het niet dan was er voor mij ook een overlijdensbericht geplaatst. De maanden dat ik thuisloos was, waren voor mij een hel. Ik voelde mij een verschoppeling van de maatschappij.’
Simone is mijn collega en ik heb veel bewondering voor haar. Natuurlijk is de overheid er niet op gericht om mensen kapot te maken, maar zo kan dat voor veel mensen wel aanvoelen. Zeker als oplossingen van toevalligheden of de goodwill van anderen afhangen, terwijl mensen zoals Simone die overheid hard nodig hebben.
Met onze Raad en met heel veel andere mensen die hun ervaringen met ons delen, verzamelen we alles wat er misgaat, juist om te weten hoe het wél moet. Het is zo belangrijk dat regels en wetten worden gemaakt die uitgaan van vertrouwen, omdat alle mensen meetellen!
Bij mijn aantreden als voorzitter van de LCR heb ik met alle raadsleden kennis gemaakt en naar hun verhalen geluisterd.
Fatma Koşer Kaya
Voorzitter LCR
Ook interessant
Op de hoogte van alle berichten van de LCR
Wij plaatsen regelmatig berichten op onze website. Die delen we graag! Wil je op de hoogte blijven van wat er speelt binnen de LCR en de onderwerpen waarmee wij ons bezighouden? Schrijf je dan in voor onze nieuwsdienst.