Gerrit
van der Meer, voorzitter van de Landelijke Cliëntenraad, schrijft elke
maand een column waarin hij reflecteert op actuele gebeurtenissen. Dit keer zijn dat er twee. Het feit dat in Rotterdam één op de vier kinderen in armoede opgroeit. In heel Nederland hebben we het over één op de tien kinderen. En dat is schandelijk voor een van de rijkste landen van de wereld. Vooral als gekeken wordt naar artikel 27 van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind van de VN: 'Elk kind heeft recht op een levensstandaard die toereikend is voor zijn lichamelijke, geestelijke, intellectuele, morele en maatschappelijke ontwikkeling.' Die bepaling geldt niet alleen voor arme landen, maar ook voor ons! Klik hier voor: eerdere columns.
Eén op de tien
kinderen groeit op in armoede in Nederland.
In Rotterdam is dat zelfs één op de vier! In artikel 27 van het Verdrag inzake de
Rechten van het Kind van de VN staat: ‘Elk kind heeft recht op een
levensstandaard die toereikend is voor zijn lichamelijke, geestelijke,
intellectuele, morele en maatschappelijke ontwikkeling.’ Denken we nou, dat die
bepaling vooral nodig is voor kinderen in arme landen? Nederland behoort tot de
vijf rijkste landen van de wereld, maar voor heel veel kinderen voldoen wij dus
niet aan dat verdrag.
We moeten ons
daar voor schamen. Kinderen die op school komen zonder te hebben ontbeten. Kinderen
die het op weg naar school koud krijgen omdat ze geen winterjas hebben. Kinderen
die nooit vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis durven te nemen om te
spelen. Kinderen die altijd ‘ziek’ zijn als ze worden uitgenodigd voor een
verjaardagspartijtje: uit schaamte omdat er geen cadeautje kan worden gekocht.
En kinderen die niet aan sport kunnen doen of muziekles kunnen krijgen. Op alle
punten worden deze kinderen achtergesteld ten opzichte van andere kinderen.
Kinderen die
in armoede opgroeien hebben een grote kans om als volwassene die armoede niet
te ontstijgen. Armoede is vaak erfelijk! Een vicieuze cirkel die zich over
meerdere generaties uitstrekt. Heel cynisch gezegd: armoede is duurzaam.
Vorige week
was er door het rapport van het CBS veel aandacht in de media voor kinderen in
armoede. Als je die berichten ziet, zou je bijna denken dat armoede een
verschijnsel is dat mensen overkomt. Net als slecht weer: niets aan te doen.
Dat beeld klopt natuurlijk niet. De mediaberichten dan ook over pogingen van
het kabinet en gemeenten om hier iets aan te veranderen. Het kabinet maakte
honderd miljoen extra vrij voor armoedebestrijding en veel gemeenten hebben
maatregelen getroffen. Zoals het betalen van de sportcontributie door de
gemeente. Allemaal met de beste bedoelingen. Ik ben dan ook de laatste om te
zeggen dat zulk beleid niet goed is. Maar een structurele duurzame oplossing
zou beter zijn.
Onze
samenleving is gebaseerd op uitgangspunten die armoede veroorzaken en in stand
houden. Ik noem er een paar:
Zelfverrijking: als je een toppositie hebt met een heel goed salaris kun je
zelf bepalen dat je nog veel meer gaat verdienen.
Werken met je hoofd
verdient vaak veel beter dan werken met je handen.
Betaalde arbeid is heilig: veel belangrijke bijdragen aan de samenleving (bijvoorbeeld
mantelzorg) worden wel gewaardeerd maar niet betaald.
De arbeidsmarkt stelt steeds hogere eisen, de race wordt zwaarder en dus zijn
er meer afvallers. Voor die afvallers geldt: we maken de uitkering zo laag
mogelijk, anders word je maar lui.
De grote ongelijkheid: vrouwen verdienen minder dan mannen, mensen met een
beperking verdienen (veel) minder dan gezonde mensen, allochtonen verdienen
minder dan autochtonen en hebben sowieso al minder kans op een betaalde baan.
Tot slot: wie niet mee kan betalen, mag ook niet meedoen en al helemaal niet
meebeslissen. Armoede betekent: (sociaal) isolement en houdt zo zichzelf in
stand. En daardoor is de laatste jaren de kloof tussen rijken en armen in
Nederland steeds groter geworden en zal hij in de komende jaren nog groter
worden.
Pas als we
deze principes op de helling zetten, kunnen we echt wat aan armoede doen. En
kunnen we kinderen in ons land geven waar ze volgens het verdrag dat we zelf
steunen recht op hebben.
Laatst gewijzigd op 08 juli 2016 15:59:06